Feminizm, popkultura i koszulki w paski
Jeden skład Kolei Dolnośląskich na trasie Wrocław-Bolesławiec. Jeden pochmurny wrześniowy poranek. Jedna porcja owsianki w brzuchu. Jeden egzemplarz najnowszej Masłowskiej. 90 minut. Mieszamy. Oto przepis na podróż całkiem smaczną.
Z daleka widok jest prawie piękny. Jeszcze piękniejszy z dystansu. Kiedy jednak przyglądam się zbyt blisko, brak dystansu rozsadza mi mózg. 10 chaotycznych myśli o Polsce.
Seriale opowiadają nam piękne bajki. Nawet jeśli udają, że nie i mają jakieś tam ambicje. Opowiadają na przykład często o tym, jak to się dobrze mieszka z innymi ludźmi w ładnych przestronnych mieszkankach, na które w realnym świecie nikogo z bohaterów nie byłoby stać. My dobrze o tym wiemy i twórcy też.
Kogo czytam, kogo lubię, co mnie zachwyciło lub rozbawiło w internecie oraz jego odmętach. Bez zbędnych wstępów i ceregieli zapraszam na zestaw polecanych linków. Będzie wpadał raz w miesiącu.
Mieliśmy wszystko, co konieczne, a nawet trochę więcej. Była więc gruba dziewczyna i przyjaciel gej. Były zdrady, głupi seks i afery gadu-gadu. Było palenie z wiadra i herbata ze słoika. Nasze życie doskonale nadawało się na serial.
Nowy cykl. Pocztówki dźwiękowe będą się ukazywać raz w miesiącu i nieść ze sobą moje muzyczne odkrycia i bieżące fascynacje. Dziś Lou Doillon.
Ta książka boli, budzi złość i sprzeciw. Jednocześnie otwiera oczy i nie pozostawia złudzeń. Znakomity kawał dokumentu, który nikogo nie pozostawi obojętnym. W końcu niemal dla każdego dom to poniekąd słowo święte. Tak to się jakoś utarło w tym kraju.
Mój dom nie musi być twierdzą szykującą się na oblężenie, bym czuła się w nim bezpiecznie. Zresztą czyż bezpieczeństwo nie jest tak bardzo złudnym uczuciem? W tym miesiącu chodzimy w butach po domu i odmieniamy słowo „dom” przez wszystkie przypadki.
Przyznam, że zasiadałam do lektury z dość sceptycznym nastawieniem. Prawdopodobnie sama z siebie nigdy nie kupiłabym takiego podręcznika. Co innego udział w warsztatach literackich, zawsze chętnie. Ale podręcznik? No i właśnie na warsztatach podczas Międzynarodowego Festiwalu Kryminału dostałam „Maszynę do pisania” w zestawie startowym. Należało więc przeczytać i wyrobić sobie opinię.
To nie jest wpis o uchodźcach, to nie jest wpis o barwach politycznych i wojnie wszystkich ze wszystkimi, to nie jest wpis o rasistach i ksenofobach, terrorystach i gwałcicielach, hejterach i psychologii tłumu, to nie jest wpis o ludzkim strachu, ani o ludzkiej głupocie. Chociaż mógłby.
